Kwestią ściśle powiązaną z kredytami denominowanymi do walut obcych są umowy ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Nasze doświadczenie wskazuje, że Banki swoją ofertę kredytów denominowanych do walut obcych kierowały szczególnie chętnie do klientów, którzy nie dysponowali wkładem własnym. Jednym z warunków udzielenia kredytu w takiej sytuacji było dodatkowe zabezpieczenie w formie zawarcia umowy tzw. ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.
Konsekwencją zawarcia umowy UNWW była konieczność uiszczania składki ubezpieczeniowej przez okres 3 lat. Jednakże opłacenie składki za trzyletni okres nie oznaczało dla większości konsumentów uwolnienie się od tej umowy, gdyż po upływie tego okresu zadłużenie klientów nie malało – ze względu na zachwiania na rynku walutowym. Zadłużenie konsumentów nie tylko nie spadało do poziomu maksymalnego kredytowania, ale częstokroć się powiększało, co powodowało konieczność dalszego opłacania składek tytułem ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Jednym słowem konsumenci wpadali w błędne koło, nie widząc perspektyw wyjścia z tego położenia.
Ta patowa wydawać by się mogło sytuacja doprowadziła do szeregu procesów, w których klienci banków podważali zasadność stosowanego przez Banki i Ubezpieczycieli tego typu mechanizmów, jak również powoływali się na niedozwolony charakter postanowień zawartych samych umowach.
Obecnie kształtująca się linia orzecznicza przemawia na korzyść konsumentów.
Nasze Stowarzyszenie przy wsparciu Kancelarii Adwokackich współpracujących z nami podejmuje się także pomocy konsumentom w tego typu sprawach. Powołując się na abuzywny charakter postanowień stosowanych w umowach ubezpieczenia niskiego wkładu własnego pomagamy konsumentom w dochodzeniu zwrotu uiszczonych przez nich składek.